Zo, na een tijdje niets gepost te hebben zijn we weer terug op Let’s ride & Make miles.

Moet zeggen, een enerverende tijd geweest. Wat is er gebeurd. Het volgende. Voor de trip naar Santiago nieuwe SIDI’s besteld. Super schoentjes. Met een achilles beschermer, carbon zool en ruime instap.

Nieuwe pedaaltjes met de bijbehorende plaatjes d’r bij. Helemaal blij. Echter door drukte en veel op bezoek zijn geweest bij vrienden, geen tijd gehad om alles in elkaar te zetten. Zo was het zondag 30 januari 2022 en dacht bij mezelf, ik ga alles even in elkaar zetten en uit proberen.

Zo gezegd zo gedaan, echter…..een stoeprandje werd me fataal. Het was rond 21:00 uur en wilde even kijken of ik alles wel goed had afgesteld. Rij over de straat terug naar huis. Bij het oprijden van de parkeerplaats, pats boem en daar lag ik. Mijn rechtervoet kwam niet van de pedaal af. Pijnscheut door mijn knie heen. Oei…..pijn pijn pijn.

Die avond een hele dikke knie, veel pijn ondanks meteen ijs d’r op. Maandagochtend kon ik er niet op staan. Dit is niet goed, dacht ik. Naar de dokter toe, die zag meteen dat door de vocht er geen foto gemaakt kon worden. Wel verwijzing meegekregen. Dus rust rust rust. Woensdag was de zwelling redelijk afgenomen en met mijn verwijzing naar het ziekenhuis, foto maken. Ik had echt z’n niet goed gevoel zeg maar….maar oke. Bleek uiteindelijk een verrekking en een scheurtje in de buitenste knieband. Wederom niet fietsen, niet bewegen en totaal de rust in.

Rust ? Hoe dan ? Toch nam het gevoel de overhand, als ik nu me niet rustig hou dan kom ik 3 mei 2022 niet weg. Gelukkig stonden er nog wel wat leuke dingen op het programma. Het maken van een maquette van de trein spullen van Joop Lek samen met mijn neef, bezoek aan Sneek i.v.m. shorttrack Olympische spelen, een bezoekje Hamburg zonder QR-code (was uiteindelijk een erg leuke rit heen en weer), even buurten in Middelburg (gewoon even lekker bijkletsen) en ondertussen niet lopen, niet belasten, geen fiets, geen hardlopen, gewoon rust.

Na 4,5 week weer een foto in het ziekenhuis. Zag er goed uit. Mooi genezen, maar ik ben d’r nog niet (volgens de arts). Nu gelukkig weer langzaam rondjes rijden en bewegen. Weer lekker aan de slag op IPGA en gewoon weer in beweging zijn.

Wat kan een mens chagrijnig worden als je niet kunt fietsen, hardlopen of gewoon even de gym in gaan. Wordt eerder moe van het niet bewegen, je ziet alles wat meer grijs dan met kleur en het doet wat met je.

Belangrijkste (ondanks een deukje in voorbereiding ik positief ben gebleven) kan ik weg op 3 mei 2022. Zal wel mijn dag afstanden beetje moeten aanpassen i.v.m. overbelasting van de knie en ook om niet te vermoeid te raken tijdens iedere dag fietsen. Dus mijn eind datum heb ik niet, de dagen zijn nu anders ingedeeld en de reis zal anders worden ingedeeld zoals ik me eigelijk had voorbereid. Helemaal niet erg, want uiteindelijk gaat het erom dat je weg kunt op de fiets en aankomt in Santiago en wel in goede gezondheid.

Dus voor nu, de aankomende dagen op de fiets.

Let’s ride & Make miles